Şiir ufkumun efsunlu ismi, Ustam “İsmail Tıkıroğlu”na sonsuz şükranla….
Diz kırıp da önünde, fikrine el bandırdım
Tevazu libasıyla ‘fakir’ demeyi öğret
Mendil açtım kapında, dilenciyi andırdım
Ak süte ak kıl düşse; ‘ha/kir’ demeyi öğret
Tevazu libasıyla ‘fakir’ demeyi öğret
Mendil açtım kapında, dilenciyi andırdım
Ak süte ak kıl düşse; ‘ha/kir’ demeyi öğret
“Yunus Emre” gönlüme “Şah-ı Taptuk” oluver
“Alparslan”a özendim “Sarı Saltuk” oluver
Ben “Germiyan” göründüm, sen de“Artuk” oluver
Kurt eniği ceddine çeker demeyi öğret
“Kanuni” bakışıma “Ebussuud” değince
“Yıldırım”lar düşerken “EmirSultan” yağınca
“Yavuz”ca sevdalarım “Zenbilli”den doğunca
Kaş çatıp hür dünyaya, “-ne kör” demeyi öğret
Kaş çatıp hür dünyaya, “-ne kör” demeyi öğret
“Oğuz Han” çadırında, çekik gözlü “Irkıl”sın
“Aziz Mahmut” oluver, Padişahlarir kilsin
“Akşemsettin” döşünde, çağkapansın burkulsun
“Fatih”in ülküsüne fikir demeyi öğret
Musaftan ayetlerle perçinleşsin hersözün
Sen şahlanmış bir çoban, bense kınalı kuzun
Sen “İmamoğlu” ol da, ben olayım “Önkuzu”n
Sen şahlanmış bir çoban, bense kınalı kuzun
Sen “İmamoğlu” ol da, ben olayım “Önkuzu”n
Altın yağsa elime, ‘bakır’ demeyi öğret
Bağrı yanık türküler, hissiyatımın şefi
Kan diye içtiklerim, kızılcığın hoşafı
Kan diye içtiklerim, kızılcığın hoşafı
Sen pusulam oluver, ben kelâmın kaşifi
Ağu yesem elinden, ‘şeker’ demeyi öğret
Serdarcığım bulandım, ak sütteki lekeyim
Gönlümün yaylasına heykelini dikeyim
Sen “Edebali” ol da; ben “Osman-lı” bakayım
Tıkır/Dadım SAYEnde şükür demeyi öğret
========================
Serdar Akkoç - (Hançeri)
Mayıs '11
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder